Aktualności

Płoszenie zwierzyny - czy można strzelać z armatki hukowej?

Prawo dopuszcza stosowanie tego typu urządzeń, ale po spełnieniu rygorystycznych wymagań.

Straż Miejska w Czechowicach-Dziedzicach otrzymuje zgłoszenia od mieszkańców głównie terenów wiejskich ( sołectwa Zabrzeg, Ligota ) dotyczące rolników, którzy chcąc ochronić swoje uprawy a w głównej mierze odstraszyć ptactwo w sadach lub nad akwenami wodnymi – stawami hodowlanymi używają do tego celu armatek hukowych, które potrafią uprzykrzyć ich życie. Na podstawie szeregu artykułów postanowiliśmy przybliżyć Państwu to zagadnienie. Używanie armatek hukowych do odstraszania wymaga złożenia wniosku do właściwej Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska. Zainteresowany wnioskuje o wydanie zezwolenia na wykonanie czynności zakazanych wobec gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną zgodnie z art. 56 ust 2 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody. Chcąc odnieść się do zaniepokojenia społeczności, która mieszka w bliskiej odległości od zainstalowanych na terenie naszej gminy urządzeń informujemy, że Staż Miejska w Czechowicach-Dziedzicach dokonała sprawdzenia i zweryfikowała treści zgłoszeń potwierdzając używanie armatek hukowych na terenie naszej gminy. Komendant Straży Miejskiej w Czechowicach-Dziedzicach wystosował pismo do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Katowicach gdzie w końcowym uzasadnieniu  uzyskano następującą odpowiedz: "Należy również dodać, iż kwestie dotyczące uciążliwości ww. działań dla mieszkańców, wykraczają poza zakres zagadnień określonych w przepisach ustawy o ochronie przyrody. Zezwolenia na płoszenie zwierząt przy użyciu np. armatek hukowych nie regulują również warunków ich stosowania wynikających z innych przepisów, w tym określających standardy akustyczne (normy hałasu) jakości środowiska". Do działań zaangażowano także miejscowego dzielnicowego Policji, radnych Ligoty i Bronowa oraz sołtysa Ligoty. Zobowiązali się oni do podjęcia wspólnych działań w celu jak najlepszego i najszybszego rozwiązania pojawiającego się problemu. Na obecną chwilę wszyscy ustaleni gospodarze posiadają stosowne zezwolenia na używanie tego typu urządzeń. Mamy nadzieję, iż właściciele gospodarstw po rozmowach i zapoznaniu się z artykułem oraz przeanalizowaniu pojawiającego się problemu ustawią swoje urządzenia w taki sposób aby chroniąc ich mienie były jak najmniej uciążliwe dla mieszkańców. Prosimy również o zapoznanie się pismem Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w sprawie informacji dotyczącej płoszenia gatunków chronionych urządzeniami hukowymi.

Zwierzęta łowne

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 roku Prawo łowieckie (Dz. U. z 2015 r., poz. 2168) płoszenie zwierzyny łownej (np. dzików, jeleni, saren) wymaga zgody marszałka województwa. Zezwolenie takie może być wydane po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego i tylko w przypadku braku rozwiązań alternatywnych oraz jeżeli nie jest szkodliwe dla zachowania we właściwym stanie ochrony dziko występujących populacji zwierząt łownych. Organy, które wydały zezwolenia na odstępstwa od zakazu płoszenia zwierząt, zarówno na podstawie ustawy o ochronie przyrody, jak i ustawy – Prawo łowieckie, dokonują kontroli spełniania warunków określonych w wydanych przez siebie zezwoleniach.

Odpowiedzialność za naruszenie przepisów

Celem wprowadzenia omówionych wcześniej przepisów ustawy – Prawo łowieckie i ustawy
o ochronie przyrody jest zapewnienie ochrony zwierząt. Natomiast ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232, z późn. zm.), która określa zasady ochrony środowiska oraz warunki korzystania ze środowiska, zawiera w tytule VI regulacje odnoszące się do odpowiedzialności w ochronie środowiska: cywilnej, karnej i administracyjnej. Odnośnie do regulacji dotyczących negatywnego oddziaływania na środowisko, w tym także oddziaływania akustycznego, przewidzianych jako odpowiedzialność administracyjna, trzeba wskazać na art. 362 ust. 1, zgodnie z którym organ ochrony środowiska może, w drodze decyzji, nałożyć na podmiot korzystający ze środowiska, którego działalność jest źródłem negatywnego oddziaływania, obowiązek ograniczenia oddziaływania na środowisko i jego zagrożenia lub obowiązek przywrócenia środowiska do stanu właściwego. Jeżeli działalność osoby fizycznej negatywnie oddziałuje na środowisko, wójt burmistrz lub prezydent miasta może, w drodze decyzji, nakazać jej wykonanie w określonym czasie czynności zmierzających do ograniczenia negatywnego oddziaływania na środowisko lub obowiązek przywrócenia środowiska do stanu właściwego, zgodnie z art. 363 ust. 1. Stan właściwy to zgodny z akustycznymi standardami jakości środowiska określonymi w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. z 2014 r. poz. 112).

Odpowiedzialność karna

Jak wynika z art. 131 pkt 14 ustawy o ochronie przyrody, kto bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom narusza zakazy w stosunku do zwierząt objętych ochroną gatunkową podlega karze aresztu albo grzywny. Zgodnie z art. 132 tej ustawy, orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 131, następuje na podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Na podstawie art. 95 ust. 5 tego Kodeksu zostało wydane rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 13 września 2002 r. w sprawie nadania inspektorom Inspekcji Ochrony Środowiska uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 151,poz. 1253, z późn. zm.). Postępowaniem mandatowym objęto m.in. wykroczenie z art. 131 pkt 14 ustawy o ochronie przyrody.

Należy podkreślić, że obowiązek przestrzegania powszechnie obowiązujących przepisów, w tym przepisów ukierunkowanych konkretnie na ochronę zdrowia i praw ludzi, ciąży na wszystkich osobach fizycznych i prawnych. W związku z powyższym, nawet ewentualne uzyskanie zgody na odstępstwo od zakazu umyślnego płoszenia i niepokojenia zwierząt chronionych nie jest tożsame z udzieleniem zgody czy przyzwolenia na odstępstwo od innych zakazów lub naruszenie norm określonych w przepisach odrębnych, np.:

• normy emisji hałasu, określone w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. z 2014 r.( poz. 112, t.j.)

• art. 51 § 1 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2018 r., poz. 618, z późn. zm.), zgodnie z którym kto krzykiem, hałasem, alarmem lub innym wybrykiem zakłóca spokój, porządek publiczny, spoczynek nocny albo wywołuje zgorszenie w miejscu publicznym, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

• art. 144 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), zgodnie z którym właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych.

W przypadku naruszenia ww. przepisów, istnieje możliwość zgłoszenia sprawy na policję lub wkroczenia na drogę postępowania cywilnego, jednak musi się to odbyć z inicjatywy osoby poszkodowanej